- burmabığ(lı)
- sif. Uzun və burulmuş bığları olan. Qüdrət onu <təyyarəçini> dərhal tanıdı: Şeydanın qonaqlığında gördüyü ucaboy, qırmızısifət, burmabığ oğlandı. M. Hüs.. Karetdən burmabığlı, çiyni paqonlu bir gənc düşdü. P. M..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.